Ik deed dat in Frankrijk.
Zondag vertrok ik van huis, en na 500 km, richting Noord-Oost Frankrijk kwam ik aan in Vannecourt.
Vannecourt is zo'n slaperig Frans dorpje, er wonen rond de 100 mensen. Vlakbij het dorpsplein staat deze boerderij, waar Bo Filarsky en Annetje de kleischool hebben.De kleischool verzorgt vakantieweken rondom het thema pottenbakken.
Ik stap een wondere wereld binnen.
Ik slaap in het ezelstalletje. Ik pak mijn spullen een beetje uit.
Er zijn deze week 11 gasten. Om 7 uur gaan we eten, Annetje heeft een heerlijke maaltijd bereid, het is lekker weer, we kunnen buiten eten.
De kleischool is een geöliede machine, Bo geeft les in pottenbakken, Annetje verzorgt het eten en samen zorgen ze er voor dat alles, maar dan ook alles gladjes verloopt. Als gast is je enige zorg dat je potjes mooi worden en dat je geniet van het heerlijke eten dat Annetje overvloedig en in alle soorten (gewoon, vegetarisch, zonder kaas, alleen groente) voor ons bereidt.
Morgen, maandag, gaan we beginnen, ik kan niet wachten.
Na een lekker en uitgebreid ontbijt, gaan we naar het atelier. Bo legt uit, wij proberen, ik heb nog nooit aan een draaischijf gezeten, maar, wonder boven wonder heb ik na een ochtendje werken een paar potjes.
De hele week ben ik ondergedompeld (figuurlijk dan) in een wereld van klei en glazuur en geniet ik van de rust, de stilte, van nergens over nadenken, van het heerlijke eten, van wandelingen met mijn mede-pottenbakkers, van alleen ergens zitten breien (dat gaat natuurlijk door), van inspirerende gesprekken met mijn mede-cursisten, nou ja, van alles.
De potjes, die hebben jullie in mijn vorige logjes kunnen zien. Eentje verdient speciale aandacht, mijn wollebollepotje.
"Ga je ook een yarn-bowl maken", vragen sommigen in mijn breiclub. Ik houd niet zo van al dat engels en dus maak ik een wollebollepotje.
Hier kan een bol wol in, het draadje gaat door de opening en de bol kan afrollen zonder dat hij weg rolt. Mijn pot werkt geweldig, sinds deze pot afgelopen vrijdag uit de RAKU-stook kwam, heb ik niet meer gebreid zonder deze pot.
En dan is het zaterdag, alle potjes zijn gebakken, de week is voorbij. Alles ingepakt, een tiental mooie schone potjes rijker vertrek ik. De kledderige kleiresten, het stof, de as van de RAKU-stook, de morsige emmertjes met glazuurresten, en alle andere zooi blijft lekker in Frankrijk.
Ik kan nog niet gelijk afscheid nemen. Nog even een foto van die ene perfekte roos die voor het atelier staat.
Ik rijd nog even rond over kleine weggetjes, door de dorpjes in de omgeving, met van die karakteristieke huizen met geraniums.
Nog een grand café au lait op een terrasje in een naburig stadje en daarna zit er niks anders op.
De tom-tom op thuis en de snelweg op.
Maar, volgend jaar ga ik vast weer, en als je zin hebt in een lekker creatief weekje weg, kan ik je dat van harte aanbevelen.
