8 november is de geboortedag van mijn moeder. Niet meer haar verjaardag, ze is 14 jaar geleden al overleden. Toch blijft zo'n dag altijd in je gedachten.
Vaak koop ik op 8 november een kaaps viooltjes, zoals hierboven. Mijn moeder had een hele verzameling kaapse viooltjes, allerlei verschillende, en daarom doen die plantjes mij aan haar denken.
Als kind van de crisis van de jaren dertig en jong volwassene uit de oorlog kon mijn moeder heel moeilijk iets weggooien en dat gold ook voor de kaapse viooltjes en zelfs voor de blaadjes daarvan. Met het dichtdoen van de gordijnen werd er nog wel eens een blaadje van een van de plantjes afgestoten, maar goed, die plantjes stekken gemakkelijk, en een blaadje is een stekje. En zo stond het aanrecht zo nu en dan vol met allerlei vage potjes met in elk een blaadje van een kaaps viooltje, en dat leidde dus tot nog meer plantjes waar wij dan weer blaadjes vanaf stootten ...... Helaas blijkt de moeite met weggooien erfelijk en dat heeft dus grote invloed op de voorraad restjes wol hier in huis.
Toen mijn moeder in 1998 overleed was ik nog wetenschapper, mij totaal niet bewust van de grote veranderingen die het leven nog voor mij in petto had. Ik vind het soms jammer dat mijn moeder mijn nieuwe leven als knuffelontwerper en alles wat daarbij komt niet heeft meegemaakt, ze had het vast wel leuk gevonden. Een foto van een kaapsviooltje en een beer brengt deze 2 werelden samen.
