zaterdag 15 oktober 2011

Veilig thuis


Deze Vera is veilig aangekomen bij Finlandia, terug naar de bolletjes waar ze van gemaakt is.

vrijdag 14 oktober 2011

klaar om te vertrekken


Dinsdag was het zo ver, een vrachtwagen van UPS stopt voor de deur, 2 grote zware dozen, elk 30 kilo. De patronen van Vera!!! Spannend, mesje zoeken, banden en plakband doorsnijden, de heerlijke geur van vers drukwerk , alle beschermkarton weg halen, en daar zijn ze dan de gedrukte Vera patronen; 1000 stuks liggen te wachten om hun weg te vinden naar enthousiaste breisters die dan hun eigen beer zullen breien, voor zichzelf, een vriend, vriendin, een kind, kleinkind, achter elk patroon zie ik een vrolijk gezicht en ik ben gelukkig.


De afgelopen dagen ben ik druk geweest. Een mail naar mijn winkels om de komst van het nieuwe patroon aan te kondigen, bestellingen klaar maken. Ze zitten klaar voor de reis de 3 beren op de bovenste foto. Ze gaan met de Vera patronen het land in. De linker doos gaat naar Weldraad in Amsterdam en Haarlem, de middelste naar Finlandia in Bergen en de roze beer gaat naar Astrid in Zwolle.

maandag 10 oktober 2011

Jammer

In 2003 bouwde ik deze harp voor Tets, zij is erg blij met haar harp en sinds ik haar harp en één voor haar harpvriendin Marieke heb gemaakt, zien we elkaar regelmatig. Als Test en Marieke langs komen, hebben ze altijd hun harpen bij zich en klinkt er mooie keltische harpmuziek in mijn huis.


Vorige week stond Tets op mijn antwoordapparaat, de harp was gevallen en heel erg kapot:





Ik schijn wel eens gezegd te hebben dat ik een harp die ik gebouwd heb bijna altijd weer kan maken. Dat moet ik nu dus maar doen. Gelukkig is de harp goed verzekerd, dus heb ik een ruim budget om aan deze reparatie te besteden. Ik ga de hele bovenkant van de harp vervangen, en dan is hij vast weer helemaal goed.

Voor mij een goede reden om mijn werkplaats weer in te gaan, en op te ruimen. Ik heb 2 jaar lang geen hout aangeraakt. Het is maar goed dat dit ongeluk niet een jaar geleden is gebeurd: toen was ik in het revalidatiecentrum en had ik niets voor Tets kunnen betekenen.