"Toch niet breien voor de kleinkinderen?"

Gisteren keek ik naar Pauw en Witteman, en daar was Gerdi Verbeet, voorzitter van de 2e kamer op bezoek, ter gelegenheid van haar aangekondigde vertrek uit de 2e kamer. Aan het eind van het gesprek werd haar gevraagd wat ze zou gaan doen:  "Toch niet breien voor de kleinkinderen?"

Deze Jacobus heeft een brief bij zich, een brief voor de redactie van Pauw en Witteman. Graag had ik dit aapje met brief naar de redactie gestuurd, maar ik heb geen adres en daarom doe ik het maar zo. Deze zelfde brief, met een verwijzing naar dit bericht heb ik achter gelaten op de sit van P&W. Ik wil iedereen die dit bericht leest vragen een reactie te schrijven, ook als je dat normaal gesproken niet doet,  zodat bij P&W duidelijk wordt dat breien niet suf en oubollig is.

Dit is de brief die ik schreef:

"Toch niet breien voor de kleinkinderen?",  één van de laatste uitspraken uit de uitzending van P&W gisteravond; ik kijk elke avond.  Het stak mij een beetje, met zo'n uitspraak wordt breien weggezet als de meest oubollige, suffe bezigheid die je bedenken kunt.
Voor mij is breien belangrijk en ik zal uitleggen waarom. Ik ben een vrouw van nu 56 jaar. Ik heb een academische opleiding in de informatica, ben gepromoveerd en heb op hoog niveau gewerkt in het wetenschappelijk onderzoek. Tot op de dag van vandaag worden de resultaten van mijn onderzoek gebruikt, onder meer door microsoft.
In 1998 sloeg het noodlot toe, ik werd getroffen door een herseninfarct en nadat de eerste storm was opgetrokken, was het duidelijk, ik zou nooit meer als wetenschapper kunnen functioneren, daarvoor is de chaos in mijn hoofd te groot.
 Ik was pas begin 40 en wilde niet veroordeeld zijn tot het soort leven dat in de uitzending werd bedoeld met "breien voor de kleinkinderen". Net als iedereen wil ook ik graag een zinvolle bijdrage aan de maatschappij leveren.
 Ik ben houtbewerker geworden, ik bouw harpen. Graag had ik hier wat foto's toegevoegd, dat kan niet en daarom nodig ik u uit een kijkje te nemen op http://members.home.nl/annita.wilschut/.
Ruim 2 jaar geleden sloeg het noodlot weer toe, ik brak mijn beide benen en helaas heeft het herstel bijna 2 jaar geduurd.  Pas deze maand heb ik weer een stuk hout gekocht en ik hoop binnenkort te beginnen aan de eerste harp na mijn gebroken benen.
Ook in de tijd van mijn herstel wilde ik graag iets zinnigs doen. Ik brei graag, en maak mijn eigen ontwerpen van met name knuffeldieren; ik schrijf daar patronen van en deel die met andere breisters. In de tijd dat ik niet kon lopen heb ik deze bezigheid wat serieuzer genomen, ik kan er een heel verhaal over vertellen en zou dat graag eens doen. Laat ik hier volstaan met het resultaat van deze bezigheden.
Ik verkoop mijn patronen en in de loop van 2010 bleek dat zo succesvol dat ik mij begin 2011 heb ingeschreven bij de Kvk. In 2011 draaide ik een omzet van € 10.000,- en ik denk die omzet dit jaar te verdubbelen. Ik heb mijn patronen in het Engels vertaald en verkoop ze via internet over de hele wereld, ik heb alle continenten bereikt. Ik werk succesvol samen met een garenbedrijf in Duitsland. Daarnaast werk ik op dit moment, op hun uitnodiging, samen met uitgeverij  De Vier Windstreken, aan het eind van de zomer zal het eerste prentenboek met foto's van mijn knuffels als illustratie verschijnen, een Duitse en een Engelse uitgeverij hebben een optie op deze uitgave. Mijn patronen worden in vele wolwinkels verkocht en ik heb heel veel mensen blij gemaakt met de mogelijkheid om een uniek cadeau te maken voor zichzelf, een vriend, een kind of een kleinkind.
Ik verkoop mijn patronen, en betaal BTW, ik verstuur wekelijks een aantal pakketten en stimuleer met mijn bezigheden de verkoop in breiwinkels. Op die manier draag ik misschien wel een zandkorrel bij aan de stagnerende economie, op mijn manier.
Graag had ik deze brief fysiek bij u laten bezorgen door een aapje, ik weet echter geen postadres en daarom nodig ik u uit een kijkje te nemen op www.zijmaakthet.com