donderdag 3 november 2011

2 jaar

Deze week is het 2 jaar geleden dat ik mijn enkels brak. Helaas kan ik niet terug verwijzen naar een bericht op mijn vorige weblog - hij werkt een beetje, maar niet goed genoeg. Mensen die mij al langer volgen hebben gelezen hoe lang ik er, met allerlei gipsen en operaties, ziekenhuis en revalidatiecentrum, meer dan een jaar over deed om weer een beetje op mijn benen te kunnen staan. In januari dit jaar was ik weer thuis, ik kon staan en door mijn huis lopen, maar verder kwam ik niet.

Ik ben dan wel een draak, maar dit monster is wel erg groot en sterk

 Nu ben ik nog 10 maanden verder. Ik heb veel, heel veel geoefend - na meer dan een jaar "rust" hadden de spieren in mijn linker been er niet meer zo'n zin in. Gisteren heb ik mijn record gebroken. Het was lekker weer. Een wandeling door het Witte Veen over hobbelige paden, anderhalf uur, bijna 6 kilometer. Er is nog één barrière te nemen: ik wil weer kunnen wandelen zonder me bij elke stap bewust te zijn van een been dat gebroken is geweest.


Natuurlijk mocht er iemand mee voor wat mooie foto's. Na wat heibel tussen knuffels op de rand van de bank is deze Joris het geworden. Hij is nieuw en was nog nooit mee geweest.

Joris, 45 cm
2 bollen Alize Diva microvezel garen dubbel gebreid,
 gekocht bij een webwinkel in Polen
naalden 4

Een jaar gedwongen rust heeft niet alleen maar ellende gebracht. Ik heb in die tijd veel gedaan wat ik anders nooit zou doe, mijn schilderijen zijn het meest tastbare voorbeeld. Ik heb me ondanks alles prima vermaakt, het geeft me het vertrouwen dat ik ook met tegenspoed best kan leven.
De knuffelmania heeft een enorme vlucht gemaakt: van wat gratis patronen op mijn weblog 2 jaar geleden tot een heus bedrijf met een voor mij onvoorstelbare omzet, knuffels uit Bulgarije en contacten met garenbedrijven en een uitgeverij.

Er is maar één probleem: ik was houtbewerker, harpenbouwer, nu ben ik wolbewerker, knuffelbouwer en mijn dagen zijn hiermee best vol. Het hout trekt weer, maar een dag heeft maar 24 uur.......

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Fijn dat het na die lange moeilijke tijd weer goed gaat. En wat kleurt die nieuwe Joris prachtig in het herfstige bos. Hartelijke groeten, Beerta

Alyt Vlieg zei

Wat mooi om te lezen, dat de ellende met je enkel je zoveel positiefs gebracht heeft. We zien vaak de zegeningen van een moeilijke periode pas achteraf. Goed om dat even "op papier" te zetten.
Je hebt in 2 jaar tijd wel iets geweldigs op touw gezet! Tijd voor houtbewerken komt er vast wel weer.
Groetjes, Alyt

De Gulle Aarde zei

Ben blij dat het weer goed gaat, je schilderijen vond ik trouwens ook zo mooi, zou je ook nog wat mee kunnen....als de dagen langer waren dan. Heb eindelijk m'n eerste Jacobus af, mijn dagen zijn ook te kort ;-)

Willy zei

Je hebt heel wat geduld moeten hebben na je onfortuinlijke val, maar fijn dat het nu zo goed gaat en ook met je bedrijf.
Hopelijk vind je ook weer tijd voor het houtbewerken.
Groetjes

Wieke van Keulen zei

Hé Annita, Ik "ken" je nog maar kort en las in een van de eerdere berichtje een keer iets over het breken van 2 benen. Wat een ellende. Je hebt wel veel op je bordje gekregen. Wel gaaf dat je zo positief blijft. En dat het je ook wat nieuws heeft gebracht. Als het houtbewerken je passi is en blijft, zou ik proberen daar wat tijd voor vrij te maken. Misschien kun je wat uitbesteden.. Ik word wel heel nieuwsgiering als ik je hoor noemen dat je dus ook nog schildert; hoe talentvol kan je zijn, zeg! Ik hoop daar ook ooit eens iets van te zien. Groeten, Wieke

GRANNY'S HOUSE zei

Na regen komt zonneschijn en dat blijkt wel.
Heerlijk dat je weer lekker kan lopen, ik hoop het straks met mijn orthopedische schoenen ook weer te doen.

Groetjes
Ines

foekie's fashion zei

Wat fijn dat je met je knuffels een nieuw doel hebt gevonden nu het lichamelijk niet zo lekker gaat. Ik vind je nieuwe draakje dan ook SUPER leuk. Groetjes van JOke

quilting Jeannet zei

Ik heb het in die tijd wel gevolgt Anita, en je zegt het mooi, het geeft je vertrouwen dat je ook met tegenspoed goed kunt leven, dat is wat ik ook ervaar, mijn knie zal wellicht nooit meer goed komen, mislukte operatie, te strakke prothese, maar er is meer in het leven. Vaak is het voor de buitenstaanders erger dan als je er zelf in zit, en dat zie je bij jou, als er ergens een deur dicht gaat, gaat er ergens anders een deur weer open.