8 november is de geboortedag van mijn moeder. Niet meer haar verjaardag, ze is 14 jaar geleden al overleden. Toch blijft zo'n dag altijd in je gedachten.
Vaak koop ik op 8 november een kaaps viooltjes, zoals hierboven. Mijn moeder had een hele verzameling kaapse viooltjes, allerlei verschillende, en daarom doen die plantjes mij aan haar denken.
Als kind van de crisis van de jaren dertig en jong volwassene uit de oorlog kon mijn moeder heel moeilijk iets weggooien en dat gold ook voor de kaapse viooltjes en zelfs voor de blaadjes daarvan. Met het dichtdoen van de gordijnen werd er nog wel eens een blaadje van een van de plantjes afgestoten, maar goed, die plantjes stekken gemakkelijk, en een blaadje is een stekje. En zo stond het aanrecht zo nu en dan vol met allerlei vage potjes met in elk een blaadje van een kaaps viooltje, en dat leidde dus tot nog meer plantjes waar wij dan weer blaadjes vanaf stootten ...... Helaas blijkt de moeite met weggooien erfelijk en dat heeft dus grote invloed op de voorraad restjes wol hier in huis.
Toen mijn moeder in 1998 overleed was ik nog wetenschapper, mij totaal niet bewust van de grote veranderingen die het leven nog voor mij in petto had. Ik vind het soms jammer dat mijn moeder mijn nieuwe leven als knuffelontwerper en alles wat daarbij komt niet heeft meegemaakt, ze had het vast wel leuk gevonden. Een foto van een kaapsviooltje en een beer brengt deze 2 werelden samen.
17 opmerkingen:
Wat een bijzondere dag voor je. Fijn dat je het zo met ons deelt. Dikke knuffel van mij.
dikke knuf.. en hier hetzelfde.. oook kaapse viooltjes in allerlei variteiten..en ter herinnering aan mijn vader een juk en een melkzeef .. heel onpraktisch in de huiskamer.. maar die 2 dingen gaan er echt niet uit!!
Het blijven rare dagen als één van de ouders niet meer leeft en het eigenlijk hun verjaardag is. Mijn vader is ook overleden en hij was op dezelfde dag jarig als mijn broer. We vergeten deze dag dus ook nooit.
Groetjes Marguerite
Heel veel sterkte
Wat een speciale dag ,mooi die herinnering en met zijn alle genieten we van jouw mooie patronen ,boeken en knuffels ,ik ben er heeeel blij mee dat je ze. Gemaakt hebt Gr. Marloeskreatief
Mooi verhaal.
A lovely way to remember your mother,
Dankjewel voor het delen van de herinnering aan je moeder.
Je moeder zou ongetwijfeld hartstikke trots zijn op haar dochter. Mooi hoe je 2 verhalen hebt samengebracht, lief zo'n kaapsviooltje en de stekjes zijn heel herkenbaar!
Gedenkdagen blijven altijd bijzondere dagen, met bijzondere herinneringen... dank je wel voor het delen..
tine
Mooi Annita!! Ik vind de verjaardag van mijn moeder ook altijd zo'n speciale datum. Morgen is het 10 november, de trouwdag van mijn ouders,69 jaar geleden. Ook zo'n bijzondere datum. Liefs, Corry
Wat een fijne herinnering aan je moeder, bedankt om ze met ons te delen. En ik ben er van overtuigd (ben ik nu ouderwets?) dat je moeder van waar ze nu ook is, over je schouder mee kijkt en heel trots is op wat haar dochter allemaal verwezenlijkt!
Floortje
wat een prachtige mooie herinnering, lief dat je hem met ons wil delen....
Hoi Annita,
Nu ik dit zo lees, merk ik hoe ik het eigenlijk mis, de dingen die JOU bezighouden. Dat vond ik altijd zo leuk aan jouw website. Je schreef wel eens over dat je in de eerste zonnestralen op het bankje bij je huis zat, bijvoorbeeld. Wat je nu met ons deelt, is weliswaar 'zwaar', maar toch.
Sterkte!
Anoniempje
en zo sterven dierbaren nooit helemaal: ze blijven in je hoofd en in je hart - en zelfs in kaapse viooltjes ...
OK
Wat een allerliefst gedenkhoekje. Ja je moeder had dat vast leuk gevonden, en zij had vast allerlei restjes wol voor je gespaard om al die knuffels te maken.
Wat een mooi verhaal, Annita, en wat herkenbaar. Ook bij ons stond de vensterbank vol vage potjes. En zeker is het besmettelijk. Ik heb jaren gehad, dat ik zelfs de platen van kalenders bewaarde! Ik moest er we van loskomen i.v.m. de ruimte, maar begrijp wat je bedoelt.
Een reactie posten