De knuffels en ik

Ik ben wel eens verbaasd over mezelf, en dan met name  over hoe lang ik door kan gaan met hetzelfde zonder dat dat me gaat vervelen.

Deze zomer verbaasde ik me over het feit dat ik achter elkaar tassen aan het breien was, nu zijn het de hele tijd weer aapjes en beren enzo, ik ga maar door en ga maar door.

De knuffels uit dit bericht heb ik allemaal gebreid van garen dat begin vorige week mijn huis is binnen gekomen. Sinds ik op de handwerkbeurs in Rotterdam garen heb verkocht, denk ik na over welke garens ik wil verkopen, en dat denken gaat het best als je van die garens iets breit.

Nu is dat helemaal geen straf,  ik ben met elke doos met bolletjes die hier binnen komt heel blij en kan niet wachten om er iets van te gaan breien, en zo ontstaat de ene knuffel na de andere en ik vind de een al leuker dan de ander. 

Ik heb natuurlijk een goed excuus, pas met de voorbeelden kunnen mensen goed zien wat een garen doet, en van een kraam vol mooie voorbeelden is het leuk kopen. Maar, goed beschouwd, heb ik helemaal geen excuus nodig, ik vind het allemaal veel te leuk.

Dit alles heeft natuurlijk wel consequenties voor mijn huis. Ten eerste natuurlijk overbevolking, op elk denkbaar, maar vooral ondenkbaar plekje zitten een of meer knuffels, wel heel gezellig, en ik woon alleen, dus niemand heeft er last van.

 

En dan al die bolletjes wol, nou ja, als Anna hier komt slapen slaapt ze zo'n beetje in een ballenbak van bolletjes wol. Het is maar goed dat zij ook de bolletjes gekte heeft.

 

Klik op een foto in dit bericht voor meer informatie over het gebruikte garen.