Stroomstoring in Enschede

 

Gisteren, om ongeveer kwart over 3, floep, het licht ging uit. Het eerste wat mij dan ook opvalt is de stilte, behalve het licht, gaan ook de koelkast, de vriezer, en allerlei andere electrische apparaten uit en dan valt het ineens op dat die apparaten een voortdurend geluid maken. En ik was nog wel bezig om een nieuwe lamp te installeren....

 

Er is niks mis in de meterkast, even wachten, het gaat vast zo wel weer aan.

 

Weet je wat, ik doe nu even de boodschappen, als ik terug kom, dan is het vast wel gerepareerd.

 

Ik kom bij AH,  maar die is inmiddels dicht, van de omstanders hoor ik dat het nog wel even gaat duren, maar hoe lang??  geen idee.

 

En dan begint door te dringen hoe zeer ons volledige leven gebaseerd is op stroom, die er gewoon altijd is.

 

Niets werkt meer, vrijwel niets.

 

Mijn computer heeft een batterij, dus die doet het nog, maar internet niet, want het modem heeft een stekker.

 

Ik, informatiejunk, wil weten hoe en wat.

 

De gewone telefoon werkt niet, die gaat ook via een kastje in de meterkast met een stekker. Gelukkig, mijn mobiel is opgeladen. Ik probeer mijn dochter te bellen, kennelijk probeert iedereen in de wijk dat, het netwerk is vol.

 

Ah, ik heb ook nog een Ipad, met batterij en simkaart, daarmee moet ik toch op internet kunnen, maar ja, ook dat probeert iedereen ....

 

De autoradio, die doet het :))) .  Via het nieuws hoor ik  dat ik voorlopig niet op stroom hoef te rekenen.

 

Gelukkig heb ik een gasstel, ik kan dus met een pannetje water koken voor een kop thee.

 

Het wordt donker, je weet niet hoe donker, allerlei buren vertrekken met hun auto, en dan is het heel donker en heel stil.

 

Nou ja, het is niet anders. Ik maak een opstelling  van een stuk of 20 waxinelichtjes bij de bank en zo kan in ieder geval breien, wat ben (al weer)  blij met deze hobby, een breister verveelt zich nooit. Ik heb nog een luisterboek op de Ipad, en zo kom ik de avond wel door, maar ik hoop wel vurig dat het niet langer dan 1 avond duurt.

 

Langzamerhand zet ik her en der nog wat lichtjes en kaarsen neer. Ik probeer wat te eten te maken, maar dat valt nog niet mee met zo weinig licht, je kunt niet eens zien of het water kookt,  een eitje bakken lukt.

 

In de loop van de avond realiseer ik me hoe verwend we eigenijk zijn. 100 jaar geleden deed iedereen het zonder stroom. Ik bedenk van alles.

 

Hoe moesten de vroedvrouwen in de vrede werken in het donker bij al die bevallingen in de nacht?

 

Het is wel rustig zo, ik snap dat burn-out een mode ziekte is,  in het donker kun je niks,  maar hoef je ook niks.

 

Vroeg naar bed dan maar, wel eerst wat kaarsjes naar boven brengen.

 

Om half 2 schrikt ik wakker, de lampen gaan aan, de wasmachine, die onderbroken was in het programma gaat verder, en ook verder komt mijn huis midden in de nacht tot leven.

 

Nu zit ik weer achter een werkende computer en geniet extra van mijn kopje koffie, zonder stroom had ik dat toch niet gehad.

 

 

 

 

 

Volgens mij hadden ze vroeger geen stuk of 50 waxinelichtjes voor 1 avond.